ขั้นที่ 1 ผื่นแดงราบ 

ขั้นที่ 2 ผื่นแดงนูน 

ขั้นที่ 3 ตุ่มน้ำ 

ขั้นที่ 4 ตุ่มหนอง 

ขั้นที่ 5 ตกสะเก็ดและลอกออกเอง 

1. หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับผู้มีผื่นสงสัยโรคฝีดาษวานร 

2. เลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์กับคนที่ไม่รู้จัก 

3. ไม่สัมผัสตุ่ม หนอง หรือบาดแผลของสัตว์ที่ติดเชื้อหรือซากสัตว์ป่า และบริโภคเนื้อสัตว์ที่ปรุงสุก 

4. สวมหน้ากากอนามัย 

5. หมั่นล้างมือบ่อยๆ 

6. ไม่ใช้ของส่วนตัวร่วมกับผู้อื่น 

7. หากสงสัยว่าติดเชื้อให้แยกตัวออกมาและรีบพบแพทย์เพื่อตรวจวินิจฉัยและรักษา 

1. ผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่มีเซลล์เม็ดเลือดขาวชนิดซีดี 4 น้อยกว่า 200 เซลล์/ลบ.มม. 

2. ผู้ป่วยมะเร็งเม็ดเลือด 

3. ผู้ป่วยโรคมะเร็งอวัยวะต่าง ๆ 

4. ผู้ที่ได้รับการปลูกถ่ายอวัยวะ 

5. ผู้ได้รับการรักษาด้วยสาร/ยา/รังสี ที่ใช้ในการรักษาโรคมะเร็ง 

6. ผู้รับการปลูกถ่าย ไขกระดูก อวัยวะต่าง ๆ 

7. ผู้ป่วยกลุ่มโรคแพ้ภูมิตนเองที่ใช้ในการรักษาโรคมะเร็ง 

8. เด็กที่มีอายุน้อยกว่า 8 ปี  

1. สัมผัส/ใกล้ชิดกับผู้ป่วยโรคฝีดาษวานร 

2. สัมผัส/ใช้ของร่วมกับผู้ป่วยโรคฝีดาษวานร เช่น ผ้าเช็ดตัว เสื้อผ้า เครื่องนอน จาน ชาม ช้อน แก้วน้ำ เป็นต้น 

3. กลุ่มผู้ป่วยหญิงตั้งครรภ์สามารถส่งผ่านเชื้อสู่ทารกได้ 

4. นั่งใกล้ชิดกับผู้ป่วยโรคฝีดาษวานรเป็นเวลานาน โดยไม่สวมหน้ากากอนามัย เช่น การเดิน ทางไกลมากกว่า 6 ชั่วโมง การอยู่ในสถานที่แออัด เป็นต้น 

1. เดินสวนกับผู้ป่วยโรคฝีดาษวานร 

2. แยกของใช้กับผู้ป่วยโรคฝีดาษวานร เช่น จาน ชาม ช้อน แก้วน้ำ เป็นต้น 

3. นั่งข้างกันกับผู้ป่วยโรคฝีดาษวานร โดยไม่มีการสัมผัสและสวมหน้ากากอนามัย 

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ สายด่วน กรมควบคุมโรค 1422